ΑΣΘΜΑ ΓΕΝΙΚΑ
Το άσθμα είναι μία χρόνια νόσος του αναπνευστικού που προσβάλλει το 5,4% των παιδιών και το 2,4% των ενηλίκων στην Ελλάδα. Οι αεραγωγοί (βρόγχοι) των πασχόντων από άσθμα είναι περισσότερο ευαίσθητοι σε διάφορα ερεθίσματα και αντιδρούν εντονότερα σε σχέση με άτομα που δεν πάσχουν από άσθμα (με φλεγμονή και σύσπαση των μυών των τοιχωμάτων τους) με αποτέλεσμα να μειώνεται η διάμετρός τους.
Ο αέρας διέρχεται μέσα από στενώτερους βρόγχους και έτσι προκαλλούνται τα συμπτώματα του άσθματος
- βήχας
- συριγμός («γατάκια»)
- σφίξιμο στο θώρακα
- δύσπνοια
Τα κυριώτερα ερεθίσματα που προκαλούν την εμφάνιση των συμπτωμάτων του άσθματος είναι
- αλλεργιογόνα (γύρη, μούχλα, ακάρεα της σκόνης, τρίχωμα γάτας ή σκύλου κ.α.)
- ιογενείς κυρίως λοιμώξεις
- ερεθιστικοί παράγοντες στην οικεία (χλωρίνη, άλλα καθαριστικά) ή το χώρο εργασίας (βαφές, αλεύρι κ.α.)
- κάπνισμα και έκθεση σε καπνό ή έντονες μυρωδιές
- διάφορα φάρμακα (ασπιρίνη, αντιφλεγμονώδη, ορισμένα καρδιολογικά κ.α.)
- άσκηση, αλλαγές θερμοκρασίας
Η διάγνωση του άσθματος γίνεται με τις παρακάτω μεθόδους
- ιστορικό και φυσική εξέταση (εξαιρετικά σημαντικό το ιστορικό λόγω του επεισοδιακού χαρακτήρα της νόσου)
- σπιρομέτρηση (πριν και μετά τη χορήγηση βρογχοδιασταλτικών φαρμάκων)
- ροομέτρηση κατ’ οίκον ή στο χώρο εργασίας
- test πρόκλησης με ειδικές ουσίες
- αλλεργικές δοκιμασίες (με τη μέθοδο των νυγμών ή με τη μέτρηση ειδικών ουσιών για τα διάφορα αλλεργιογόνα στο αίμα)
Η βαρύτητα της νόσου εκτιμάται από τη συχνότητα και τη βαρύτητα των συμπτωμάτων, σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα της σπιρομέτρησης.
Για τη θεραπεία του άσθματος χρησιμοποιούνται φάρμακα
- Ανακουφιστικά = βοηθούν στην άμεση αντιμετώπιση των συμπτωμάτων του άσθματος (εισπνεόμενα βρογχοδιασταλτικά)
- Ρυθμιστικά = βοηθούν στον έλεγχο της φλεγμονής των βρόγχων και προφυλάσσουν από τις κρίσεις άσθματος (κυρίως εισπνεόμενη κορτιζόνη και ανταγωνιστές λευκοτριενίων)
- Φάρμακα αντιμετώπισης των κρίσεων = κυρίως κορτιζόνη σε χάπια ή ενέσιμη
Σκοπός της θεραπείας είναι οι πάσχοντες από άσθμα να ζουν μία φυσιολογική ζωή
- να μην εμφανίζουν συμπτώματα (τόσο την ημέρα όσο και τη νύχτα)
- να μην απουσιάζουν από το σχολείο ή τη δουλειά τους
- να αθλούνται
- να μην εμφανίζουν κρίσεις άσθματος
Για να επιτευχθεί αυτό οι ασθενείς πρέπει
- να αποφεύγουν τους παράγοντες κινδύνου, που τους προκαλούν συμπτώματα
- να λαμβάνουν την αγωγή τους, όπως τους έχει χορηγηθεί
- να παρακολουθούνται από το θεράποντα γιατρό σε τακτικά χρονικά διαστήματα
Ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της θεραπείας του ασθενή με άσθμα είναι η εκπαίδευσή του που περιλαμβάνει
- γνώση για τη φύση της νόσου (χρονιότητα – παράγοντες κινδύνου)
- κατανόηση του ρόλου των φαρμάκων και κυρίως του διαχωρισμού ανακουφιστικών – ρυθμιστικών
- κατάρριψη των μύθων για τον κίνδυνο από τη λήψη κορτιζόνης σε εισπνοές
- παρακολούθηση με τη βοήθεια ροομέτρου της κατάστασης του άσθματος από τον ίδιο τον ασθενή και άμεση τροποποίηση της αγωγής με τη βόηθεια εξατομικευμένου γραπτού πλάνου δράσης το οποίο έχει συνταχθεί και εξηγηθεί από το θεράποντα γιατρό
- έγκαιρη αναγνώριση των σημείων επιδείνωσης της νόσου
ΕΛΕΓΧΟΣ ΥΠΝΙΚΗΣ ΑΠΝΟΙΑΣ -ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ ΥΠΝΟΥ
Συμπτωματικός έλεγχος για αποφρακτική άπνοια στον ύπνο και άλλες διαταραχές ύπνου (κατ’ οίκον παρακολούθηση τη νύχτα ενώ ο ασθενής κοιμάται) με ειδική φορητή καταγραφική συσκευή. Τα αποτελέσματα της καταγραφής αναλύονται στον υπολογιστή χρησιμοποιώντας ειδικό λογισμικό πρόγραμμα και είναι διαθέσιμα εντός 2 εργάσιμων ημερών. Επιπροσθέτως, εφόσον κρίνεται απαραίτητο, υπάρχει η δυνατότητα, παραπομπής για πλήρη πολυσωματοκαταγραφική μελέτη ύπνου σε πιστοποιημένο κέντρο μελέτης ύπνου.
Οι ασθενείς με αποφρακτική ή κεντρική άπνοια στον ύπνο παρακολουθούνται κατ’οίκον για την ορθή εφαρμογή και ρύθμιση των συσκευών C-PAP, ΒiPAP, που αποτελούν στην πλειοψηφία τη θεραπεία εκλογής για τις διαταραχές ύπνου.
ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΠΝΕΥΜΟΝΑ
Μικροκυτταρικό καρκίνωμα του πνεύμονα (μικροσκοπική όψη πυρήνα από βιοψία)Σε μικροκυτταρικό καρκίνωμα του πνεύμονα(SCLC), τα κύτταρα περιέχουν πυκνούς νευροεκκριτικούς κόκκους (κυστίδια που περιέχουν νευροενδοκρινικές ορμόνες), που συσχετίζουν τον όγκο με ενδοκρινικό / παρανεοπλασματικό σύνδρομο.[14]Οι περισσότερες περιπτώσεις προκύπτουν στους μεγάλους αεραγωγούς (πρωτογενείς και δευτερογενείς βρόγχοι) [10] Αυτοί οι καρκίνοι αναπτύσσονται γρήγορα και εξαπλώνονται νωρίς στην πορεία της νόσου. Εξήντα με εβδομήντα τοις εκατό έχουν μεταστατική ιδιότητα κατά την εξέλιξη. Αυτός ο τύπος καρκίνου του πνεύμονα συνδέεται στενά με το κάπνισμα .[2]
ΆλλαΟι τέσσερις κύριοι ιστολογικές τύποι καρκινωμάτων αναγνωρίζονται, αν και ορισμένοι καρκίνοι μπορούν να περιέχουν συνδυασμό των διαφόρων τύπων.[12]Σπάνιοι τύποι καρκίνου περιλαμβάνουν αδενικούς όγκους, καρκινικούς όγκους και αδιαφοροποίητα καρκινώματα .[2]
Μετάσταση
Ο πνεύμονας είναι μια κοινή θέση μετάστασης των όγκων από άλλα μέρη του σώματος. Οι δευτεροπαθείς καρκίνοι ταξινομούνται από την περιοχή καταγωγής π.χ., ο καρκίνος του μαστού που έχει εξαπλωθεί στον πνεύμονα ονομάζεται μεταστατικός καρκίνος του μαστού. Οι μεταστάσεις συχνά έχουν μια χαρακτηριστική στρόγγυλη εμφάνιση στην ακτινογραφία θώρακος.[15]
| Ιστολογικός τύπος | Ανοσοχρώση |
|---|---|
| Καρκίνωμα πλακωδών κυττάρων | CK5/6 θετικήCK7αρνητική |
| Αδενοκαρκίνωμα | CK7 θετικήTTF-1θετικό |
| Καρκίνωμα μεγαλοκυττάρων του πνεύμονα | TTF-1 αρνητικό |
| Μικροκυτταρικό καρκίνωμα | TTF-1 θετικόCD56θετικόChromograninθετικόSynaptophysinθετικό |
Οι ίδιοι οι πρωτοπαθείς καρκίνοι των πνευμόνων ευρέως προκαλούν μεταστάσεις στον εγκέφαλο, τα οστά, το συκώτι, και τα επινεφρίδια.[8]Η ανοσοχρώση της βιοψίας είναι συχνά χρήσιμη για να προσδιοριστεί η αρχική πηγή.[16]
Σημεία και συμπτώματα
Τα συμπτώματα και σημεία που μπορεί να υποδηλώνουν καρκίνο του πνεύμονα περιλαμβάνουν:[2]
- βήχα
- απώλεια βάρους
- δύσπνοια(δυσκολία στην αναπνοή)
- πόνος στο στήθος
- αιμόπτυση(βήχας με αίμα)
- πόνος στα οστά
- πυρετός
- κούραση,κόπωση
- απόφραξη άνω κοίλης φλέβας
- δυσφαγία(δυσκολία στην κατάποση)
- συριγμό
Αν ο καρκίνος αναπτύσσεται στους αεραγωγούς, μπορεί να εμποδίσει τη ροή του αέρα, προκαλώντας αναπνευστικά προβλήματα. Η απόφραξη μπορεί να οδηγήσει σε συσσώρευση των εκκρίσεων πίσω από την απόφραξη και να προδιαθέτει πνευμονία.[2]Ανάλογα με τον τύπο του όγκου, τα λεγόμενα παρανεοπλασματικά φαινόμενα μπορούν αρχικά να προσελκύσουν την προσοχή στην ασθένεια.[17]Στην περίπτωση του καρκίνου του πνεύμονα, αυτά τα φαινόμενα μπορεί να περιλαμβάνουν το σύνδρομο μυασθένειας Lambert-Eaton(μυϊκή αδυναμία λόγω αυτοαντισωμάτων), την υπερασβεστιαιμία, ή το σύνδρομο ακατάλληλης αντιδιουρητικής ορμόνης(SIADH). Οι όγκοι στην κορυφή του πνεύμονα, γνωστοί ως όγκοι Pancoast, μπορούν να εισβάλλουν στο τοπικό τμήμα του συμπαθητικού νευρικού συστήματος, γεγονός που οδηγεί σε σύνδρομο Horner, καθώς και σε βλάβη στο βραχιόνιο πλέγμα.[2] Πολλά από τα συμπτώματα του καρκίνου του πνεύμονα (ανορεξία, απώλεια βάρους, πυρετός, κούραση) δεν είναι συγκεκριμένα.[8]Σε πολλούς ασθενείς, ο καρκίνος έχει ήδη εξαπλωθεί πέρα από την αρχική θέση τη στιγμή που αυτοί εμφανίζουν συμπτώματα και ζητούν ιατρική βοήθεια. Κοινές θέσεις μετάστασηςπεριλαμβάνουν τον εγκέφαλο, τα οστά, τα επινεφρίδια, την ετερόπλευρη θέση (απέναντι) του πνεύμονα, το ήπαρ, το περικάρδιοκαι τους νεφρούς.[18]Περίπου 10% των ατόμων με καρκίνο του πνεύμονα δεν έχουν συμπτώματα κατά τη διάγνωση. Αυτοί οι καρκίνοι βρίσκονται συμπτωματικά σε ακτινογραφία θώρακα ρουτίνας.[10]
Αίτια
Ο καρκίνος αναπτύσσεται κατόπιν γενετικής βλάβης στο DNA. Αυτή η γενετική βλάβη επηρεάζει τις κανονικές λειτουργίες του κυττάρου, όπως τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων, τον προγραμματισμένο κυτταρικό θάνατο (απόπτωση) και την επιδιόρθωση του DNA. Καθώς όλο και περισσότερες βλάβες συσσωρεύονται, ο κίνδυνος για καρκίνο αυξάνει.[19]
Κάπνισμα
ιδιαίτερα των τσιγάρων, είναι μακράν ο κύριος συντελεστής του καρκίνου του πνεύμονα .[20]Ο καπνός του τσιγάρου περιέχει πάνω από 60 γνωστές καρκινογόνες ουσίες
,[21]συμπεριλαμβανομένων των ραδιοϊσοτόπωναπό τη σειρά διάσπασης του ραδονίου, τη νιτροζαμίνη, και το βενζοπυρένιο. Επιπλέον, η νικοτίνη φαίνεται να καταστέλλει την ανοσολογική απάντηση στις κακοήθεις νεοπλασίες του εκτεθειμένου ιστού.[22]Στον ανεπτυγμένο κόσμο, το 90% των θανάτων από καρκίνο του πνεύμονα στους άνδρες κατά τη διάρκεια του έτους 2000 αποδόθηκε στο κάπνισμα (70% για τις γυναίκες).[23]Το κάπνισμα ευθύνεται για το 80-90% των περιπτώσεων καρκίνου του πνεύμονα.
η εισπνοή καπνού από κάπνισμα κάποιου άλλου- είναι μια από τις αιτίες καρκίνου του πνεύμονα σε μη καπνιστές. Ως παθητικός καπνιστής μπορεί να χαρακτηριστεί κάποιος που ζει ή εργάζεται με έναν καπνιστή. Μελέτες από τις ΗΠΑ,την Ευρώπη , το Ηνωμένο Βασίλειο,και την Αυστραλίαέδειξαν σταθερά ένα σημαντικά αυξημένο κίνδυνο μεταξύ εκείνων που εκτίθενται σε παθητικό κάπνισμα.Εκείνοι που ζουν με κάποιον που καπνίζει παρουσιάζουν αύξηση του κινδύνου της τάξης του 20-30%, ενώ εκείνοι που εργάζονται σε περιβάλλον με παθητικό καπνό παρουσιάζουν αύξηση του κινδύνου της τάξης του 16-19% .[30]Οι έρευνες για τον παράπλευρο καπνό δείχνουν ότι είναι πιο επικίνδυνος από τον άμεσο καπνό.Το παθητικό κάπνισμα προκαλεί περίπου 3.400 θανάτους από καρκίνο του πνεύμονα κάθε χρόνο στις ΗΠΑ.
Ραδόνιο αέριο
Το ραδόνιοείναι ένα άχρωμο και άοσμο αέριο που παράγεται από τη διάσπαση του ραδιενεργού ραδονίου, το οποίο με τη σειρά του είναι προϊόν της διάσπασης του ουρανίου, που βρίσκεται στο φλοιό της γης. Τα προϊόντα αποσύνθεσης της ακτινοβολίας ιονίζουν γενετικό υλικό προκαλώντας μεταλλάξεις που μερικές φορές μετατρέπονται σε καρκινικές. Το ραδόνιο είναι η δεύτερη πιο συχνή αιτία του καρκίνου του πνεύμονα στις ΗΠΑ μετά το κάπνισμα.[25]Ο κίνδυνος αυξάνεται 8-16% για κάθε αύξηση 100 Bq/ m³στη συγκέντρωση του ραδονίου.[32]Τα επίπεδα του αερίου ραδονίου διαφέρουν ανάλογα με τον τόπο και τη σύνθεση του υποκείμενου εδάφους και των βράχων. Για παράδειγμα, σε περιοχές όπως η Κορνουάλη στο Ηνωμένο Βασίλειο (η οποία έχει ως υπέδαφος γρανίτη) το ραδόνιο αέριο είναι ένα σημαντικό πρόβλημα και τα κτίρια πρέπει να εξαερίζονται με ανεμιστήρες για να μειώσουν τις συγκεντρώσεις του ραδονίου. Η Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος των Ηνωμένων Πολιτειών εκτιμά ότι ένα στα 15 σπίτια στις ΗΠΑ έχει επίπεδα ραδονίου πάνω από τη συνιστώμενη κατευθυντήρια γραμμή των 4 pCi/L (148 Bq/m³).[33]
Αμίαντος
Ο αμίαντοςμπορεί να προκαλέσει διάφορες ασθένειες των πνευμόνων, συμπεριλαμβανομένου και του καρκίνου των πνευμόνων. Το κάπνισμα και ο αμίαντος έχουν συνεργειακή επίδραση στον σχηματισμό του καρκίνου των πνευμόνων.[5]Ο αμίαντος μπορεί επίσης να προκαλέσει καρκίνο των πλευρών, αποκαλούμενος ως μεσοθηλίωμα( το οποίο είναι διαφορετικό από τον καρκίνο των πνευμόνων).[34]
Ατμοσφαιρική ρύπανση
Η υπαίθρια ατμοσφαιρική ρύπανση έχει μικρή επίδραση στην αύξηση του κινδύνου για καρκίνο των πνευμόνων.[4]Μικροσωματίδια και ψεκασμοί θείου, τα οποία μπορούν να εκλύονται από τα καυσαέρια των μέσων μεταφοράς, σχετίζονται με έναν ελαφρώς αυξημένο κίνδυνο.[4][35]Όσον αφορά το διοξείδιο του αζώτου, μια οριακή αύξηση κατά 10 μέρη στο δισεκατομμύριο αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο των πνευμόνων κατά 14%.[36]Το 1-2% των περιπτώσεων καρκίνου των πνευμόνων υπολογίζεται ότι οφείλονται στην υπαίθρια ατμοσφαιρική ρύπανση.[4]
Γενετική
Μερικοί άνθρωποι έχουν γενετική προδιάθεση για καρκίνο των πνευμόνων. Σε συγγενείς ατόμων με καρκίνο των πνευμόνων, ο κίνδυνος αυξάνεται 2,4 φορές. Αυτό είναι πιθανό να οφείλεται σε γενετικούς πολυμορφισμούς.[37]
Άλλες αιτίες
Πολλές άλλες ουσίες, επαγγέλματα και περιβαλλοντικοί παράγοντες έχουν συνδεθεί με την δημιουργία καρκίνου στους ανθρώπινους ιστούς των πνευμόνων. ΣτηνΛίστα της ταξινόμησης των καρκινογόνων ουσιών[38]το Διεθνές πρακτορείο έρευνας του καρκίνου των πνευμόνων ισχυρίζεται πως υπάρχουν αρκετές ενδείξεις για την παρουσίαση των παρακάτω ως υπεύθυνων για καρκίνο των πνευμόνων:
- Παραγωγή αλουμινίου
- Αρσενικό και ανόργανες ενώσεις του αρσενικού
- Βηρύλλιο και ενώσεις του βηρυλλίου
- Δις-(χλωρομεθυλ) αιθέρα
- Μεθυλαιθέρα (τεχνικού βαθμού)
- Κάδμιο και ενώσεις καδμίου
- Ενώσεις χρωμίου(IV)
- Άνθρακας (εσωτερικές εκπομπές από την καύση άνθρακα στο σπίτι)
- Καύση (ελλιπής)
- Αεριοποίηση άνθρακα
- Άνθρακας και πίσσα
- Παραγωγή οπτάνθρακα
- Diesel κινητήρας εξάτμισης
- Ακτινοβολία Γάμμα
- Εξόρυξη Αιματίτη (υπογείως)
- Σίδηρος και χάλυβας
- MOPP (βινκριστίνη-πρεδνιζόνη-μουστάρδα αζώτου-μείγμα προκαρβαζίνης)
- Οι ενώσεις νικελίου
- Ζωγραφική
- Πλουτώνιο
- Το ραδόνιο-222 και τα προϊόντα διάσπασής του
- Βιομηχανία παραγωγής καουτσούκ
- Σκόνη πυριτίου (κρυσταλλική)
- Αιθάλη
- Μουστάρδα θείου
- Χ-ακτινοβολία
Παθογένεση
Παρόμοια με πολλές άλλες μορφές καρκίνου, ο καρκίνος του πνεύμονα αρχίζει με ενεργοποίηση των ογκογονιδίων ή αδρανοποίηση των ογκοκατασταλτικών γονιδίων.[39]Τα ογκογονίδια πιστεύεται ότι κάνουν τους ανθρώπους πιο επιρρεπείς στον καρκίνο. Τα πρωτο-ογκογονίδιαπιστεύεται ότι μετατρέπονται σε ογκογονίδια όταν εκτίθενται σε συγκεκριμένες καρκινογόνες ουσίες.[40]ΜεταλλάξειςστοΚ-ras πρωτο-ογκογονιδίοείναι υπεύθυνες για το 10-30% των αδενοκαρκινωμάτων του πνεύμονα.[41][42]Ο υποδοχέας του επιδερμικού αυξητικού παράγοντα (EGFR), ρυθμίζει τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων, την απόπτωση, την αγγειογένεση, και εισβολή όγκου.[41]Μεταλλάξεις και πολλαπλασιασμός του EGFR είναι κοινά σε μη-μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα και παρέχουν τη βάση για θεραπεία με αναστολείς του EGFR. ΤοHer2/neuεπηρεάζεται λιγότερο συχνά.[41] Χρωμοσωμικήβλάβη μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια της ετεροζυγωτίας. Αυτό μπορεί να προκαλέσει αδρανοποίηση των ογκοκατασταλτικών γονιδίων. Βλάβη στα χρωμοσώματα 3p, 5q, 13q, και 17ρ είναι ιδιαίτερα συχνή σε καρκίνωμα μικρών κυττάρων του πνεύμονα. Το ογκοκατασταλτικό γονίδιοp53, που βρίσκεται στο χρωμόσωμα 17ρ, επηρεάζεται στο 60-75% των περιπτώσεων.[43]Άλλα γονίδια που συχνά είναι μεταλλαγμένα ή πολλαπλασιασμένα είναι ταγ-ΜΕΤ,NKX2-1,LKB1,PIK3CA, καιBRAF..[41]
Διάγνωση
Η εκτέλεση ακτινογραφίας θώρακος είναι ένα από τα πρώτα βήματα έρευνας, εάν ένας ασθενής δηλώσει συμπτώματα που μπορεί να υποδηλώνουν καρκίνο του πνεύμονα. Αυτό μπορεί να αποκαλύψει μια προφανή μάζα, τη διεύρυνση του μεσοθωρακίου (ενδεικτικό εξάπλωσης στους εκεί λεμφαδένες),ατελεκτασία(κατάρρευση), ενοποίηση (πνευμονία), ήυπεζωκοτική εκροή.[1]Η CT απεικόνιση χρησιμοποιείται συνήθως για να παρέχει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον τύπο και την έκταση της ασθένειας.Βρογχοσκόπησηή CT-καθοδηγούμενη βιοψία χρησιμοποιείται συχνά για δοκιμή του όγκου για ιστοπαθολογία.[10]
Αξονική τομογραφία που απεικονίζει έναν καρκινικό όγκο στον αριστερό πνεύμονα
Ο καρκίνος του πνεύμονα εμφανίζεται συχνά ως μονήρης πνευμονικός όζος σε μια ακτινογραφία θώρακος. Ωστόσο, η διαφορική διάγνωσηείναι ευρεία. Πολλές άλλες ασθένειες μπορούν επίσης να δώσουν αυτή την εμφάνιση, όπως η φυματίωση, λοιμώξεις από μύκητες, μεταστατικός καρκίνος, ή η πνευμονία. Λιγότερο συχνές αιτίες ενός μονήρους πνευμονικού όζου περιλαμβάνουν αμαρτώματα,βρογχογενείς κύστες,αδενώματα,αρτηριοφλεβική δυσπλασία,πνευμονική κατάσχεση,ρευματοειδή οζίδια,κοκκιωμάτωση Wegener, ήλέμφωμα.[44]Ο καρκίνος του πνεύμονα μπορεί επίσης να είναι ένα τυχαίο εύρημα, ως μονήρης πνευμονικός όζος σε μια ακτινογραφία θώρακος ή αξονική τομογραφία που λαμβάνονται για άσχετο λόγο.[45]Η οριστική διάγνωση του καρκίνου του πνεύμονα βασίζεται στην ιστολογική εξέταση του ύποπτου ιστού στο πλαίσιο των κλινικών και ακτινολογικών ευρημάτων.[2]
Σταδιοποίηση
Η σταδιοποίηση του καρκίνουτου πνεύμονα είναι η αξιολόγηση του βαθμού εξάπλωσης του καρκίνου από την αρχική του προέλευση. Είναι ένας από τους παράγοντες που επηρεάζουν τηνπρόγνωσηκαι πιθανή θεραπεία του καρκίνου του πνεύμονα.[2] Η αρχική εκτίμηση της σταδιοποίησης του μη-μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα (NSCLC) χρησιμοποιεί την ταξινόμηση ΤΝΜ. Αυτή βασίζεται στο μέγεθος του πρωτογενούς όγκου, την λεμφαδενική διήθηση, και τις μακρινές μεταστάσεις. Μετά από αυτό, χρησιμοποιώντας τους περιγραφείς TNM, μια ομάδα συντίθεται, που κυμαίνεται από τον καρκίνο στα κόπρανα, μέσα από τα στάδια 0, ΙΑ (ένα-Α), IB, IIA, IIB, IIIA, IIIB και IV (τέσσερα). Αυτή η ομάδα σταδιοποίησης βοηθά με την επιλογή της θεραπείας και την εκτίμηση της πρόγνωσης.[46]Μικροκυτταρικό καρκίνωμα του πνεύμονα (SCLC) έχει παραδοσιακά χαρακτηριστεί ως «περιορισμένο στάδιο» (που περιορίζεται στο μισό του στήθους και στο πλαίσιο ενός ενιαίου ανεκτού τομέα ακτινοθεραπείας) ή «διευρυμένο στάδιο » (πιο διαδεδομένη ασθένεια).[2]Ωστόσο, η ταξινόμηση και η ομαδοποίηση TNM είναι χρήσιμα στην εκτίμηση της πρόγνωσης..[2]
Για τόσο το μη μικροκυτταρικό καρκίνωμα των πνευμόνων όσο και το μικροκυτταρικό καρκίνωμα, οι δύο γενικοί τύποι της αξιολόγησης της σταδιοποίησης είναι η κλινική σταδιοποίηση και η χειρουργική σταδιοποίηση. Η κλινική σταδιοποίηση εκτελείται πριν από την επικείμενη χειρουργική επέμβαση. Βασίζεται στα αποτελέσματα των μελετών απεικόνισης (όπως η αξονική τομογραφία και η τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων) και τα αποτελέσματα βιοψίας. Η χειρουργική σταδιοποίηση αξιολογείται είτε ενδο- είτε μετεγχειρητικά, και βασίζεται στα συνδυασμένα αποτελέσματα των χειρουργικών και κλινικών ευρημάτων, συμπεριλαμβανομένης της χειρουργικής δειγματοληψίας των θωρακικών λεμφαδένων.[8]
Πρόληψη
Η πρόληψη είναι το πιο αποδοτικό μέσο μετριασμού της ανάπτυξης καρκίνου του πνεύμονα. Ενώ στις περισσότερες χώρες, οι βιομηχανικές και οικιακές καρκινογόνες ουσίες έχουν εντοπιστεί και απαγορευθεί, το κάπνισμα εξακολουθεί να είναι διαδεδομένο. Η εξάλειψη του καπνίσματος είναι ένας πρωταρχικός στόχος στην πρόληψη του καρκίνου του πνεύμονα, και η διακοπή του καπνίσματος είναι ένα σημαντικό προληπτικό εργαλείο σε αυτή τη διαδικασία.[47]
Οι πολιτικές παρεμβάσεις για να μειωθεί το παθητικό κάπνισμα σε δημόσιους χώρους, όπως εστιατόρια και τους χώρους εργασίας έχουν γίνει πιο συχνές σε πολλές δυτικές χώρες.[48]Το Μπουτάν έχει πλήρη απαγόρευση του καπνίσματος από το 2005.[49]Η Ινδία εισήγαγε απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους τον Οκτώβριο του 2008.[50] Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείαςκάλεσε τις κυβερνήσεις να θεσπίσουν πλήρη απαγόρευση της διαφήμισης προϊόντων καπνού για να αποτρέψει τους νέους από το να αρχίσουν να καπνίζουν. Αξιολογούν ότι τέτοιες απαγορεύσεις μείωσαν την κατανάλωση καπνού κατά 16%, όπου ασκήθηκαν.[51] Η μακροχρόνια χρήση των συμπληρωμάτων βιταμίνης Α[52][53], βιταμίνης C[52], βιταμίνης D[54], ή βιταμίνης Ε[52]δεν μειώνουν τον κίνδυνο του καρκίνου του πνεύμονα. Ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι οι άνθρωποι που καταναλώνουν υψηλότερο ποσοστό λαχανικών και φρούτων τείνουν να έχουν χαμηλότερο κίνδυνο[25][55], αλλά αυτό είναι πιθανό να οφείλεται σε σύγχυση. Πιο αυστηρές μελέτες δεν έχουν δείξει μια ξεκάθαρη συσχέτιση.[55]
Απεικόνιση
Η απεικόνιση αναφέρεται στη χρήση ιατρικών τεστ για την ανίχνευση της νόσου σε ασυμπτωματικά άτομα. Πιθανές δοκιμασίες προσυμπτωματικού ελέγχου για τον καρκίνο του πνεύμονα περιλαμβάνουν κυτταρολογική εξέταση πτυέλων, ακτινογραφία θώρακος(CXR), και αξονική τομογραφία (CT). Τα προγράμματα προληπτικού ελέγχου με τη χρήση CXR ή κυτταρολογικής εξέτασης δεν έχουν δείξει κανένα όφελος.[56]Απεικόνιση όσων διατρέχουν υψηλό κίνδυνο (δηλαδή, ηλικίας 55 έως 79 που κάπνιζαν περισσότερο από 30 χρόνια ή εκείνων που είχαν στο παρελθόν καρκίνο του πνεύμονα) ετησίως με χαμηλή δόση ακτινοβολίας σε αξονική τομογραφία μπορεί να μειώσει την πιθανότητα θανάτου από καρκίνο του πνεύμονα κατά μία απόλυτη ποσότητα του 0,3% (σχετική ποσότητα κατά 20%).[57][58]Οι εν δυνάμει κίνδυνοι της απεικόνισης, ωστόσο δεν είναι καλά γνωστοί.[59]
Θεραπεία Η θεραπεία για τον καρκίνο του πνεύμονα εξαρτάται από το συγκεκριμένο τύπο κυττάρων του καρκίνου, πόσο μακριά έχει εξαπλωθεί, αλλά και τη φυσική κατάσταση του ασθενούς. Κοινές θεραπείες περιλαμβάνουνπαρηγορητική φροντίδα,[60]χειρουργική επέμβαση,χημειοθεραπείακαιακτινοθεραπεία.[2] Χειρουργική επέμβαση Δείγμα πνευμονεκτομής που περιλαμβάνει ένα καρκίνωμα πλακωδών κυττάρων του πνεύμονα, που φαίνεται σαν μια φωτεινή περιοχή κοντά στους βρόγχους Εάν οι έρευνες επιβεβαιώνουν μη μικροκυτταρικό καρκίνωμα των πνευμόνων, το στάδιο θα πρέπει να επαναξιολογηθεί για να διαπιστωθεί αν η ασθένεια είναι εντοπισμένη και δεκτική σε χειρουργική επέμβαση ή αν έχει εξαπλωθεί σε σημείο που δεν μπορεί να θεραπευτεί χειρουργικά. Η αξονική τομογραφία και η τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων (PET) χρησιμοποιούνται.[2]Αν μία μεσοθωράκια συμμετοχή όζων λεμφαδένων είναι ύποπτη, τότε η μεσοθωρακοσκόπησημπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εξετασθούν οι όζοι και να βοηθηθεί η σταδιοποίηση.[61] Οι εξετάσεις αίματος και ο έλεγχος της πνευμονικής λειτουργίαςείναι επίσης απαραίτητοι για να εκτιμηθεί κατά πόσον ο ασθενής είναι αρκετά καλά ώστε να πραγματοποιηθεί η χειρουργική επέμβαση.[10]Αν οι δοκιμασίες της πνευμονικής λειτουργίας αποκαλύπτουν χαμηλές αναπνευστικές εφεδρείες, η χειρουργική επέμβαση μπορεί να αντενδείκνυται.[2] Στις περισσότερες περιπτώσεις πρώιμου σταδίου μη μικροκυτταρικού καρκινώματος των πνευμόνων, η αφαίρεση ενός λοβού του πνεύμονα (λοβεκτομή) είναι η χειρουργική θεραπεία της επιλογής. Σε ασθενείς που είναι ακατάλληλοι για μια πλήρη λοβεκτομή, μία μικρότερη εκτομή όχι του λοβού (σφηνοειδής εκτομή) μπορεί να εκτελεστεί. Ωστόσο, η εκτομή σφήνας έχει έναν υψηλότερο κίνδυνο υποτροπής της νόσου από ό, τι η λοβεκτομή.[62]Βραχυθεραπείαμε ραδιενεργόιώδιοστο περιθώριο της εκτομής σφήνας μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο υποτροπής.[63]Σπάνια, αφαίρεση ενός ολόκληρου πνεύμονα (πνευμονεκτομή) εκτελείται.[62] Θωρακοσκοπική χειρουργική επέμβαση με τη βοήθεια βίντεο καιVATS λοβεκτομήχρησιμοποιούν μια ελάχιστα επεμβατική προσέγγιση για την χειρουργική επέμβαση του καρκίνου του πνεύμονα.[64]Η VATS λοβεκτομή είναι εξίσου αποτελεσματική σε σύγκριση με τις συμβατικές ανοικτές λοβεκτομές, και με λιγότερη μετεγχειρητική ασθένεια.[65] Στο μικροκυτταρικό καρκίνωμα των πνευμόνων, χημειοθεραπεία και / ή ακτινοθεραπεία χρησιμοποιείται συνήθως.[66]Ωστόσο, ο ρόλος της χειρουργικής επέμβασης στο μικροκυτταρικό καρκίνωμα των πνευμόνων επανεξετάζεται. Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να βελτιώσει τα αποτελέσματα, όταν προστεθεί στη χημειοθεραπεία και ακτινοβολία στα αρχικά στάδια του μικροκυτταρικού καρκινώματος των πνευμόνων.[67]
Ακτινοθεραπεία
Η ακτινοθεραπείαδίνεται συχνά σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία, και μπορεί να χρησιμοποιηθεί με θεραπευτική πρόθεση σε ασθενείς με μη μικροκυτταρικό καρκίνωμα των πνευμόνων που δεν είναι κατάλληλοι για τη χειρουργική .Αυτή η μορφή της ακτινοθεραπείας υψηλής έντασης ονομάζεται ριζική ακτινοθεραπεία.[68]Η βελτίωση αυτής της τεχνικής είναι συνεχής, υπερκλασματοποιημένα επιταχυνόμενη ακτινοθεραπεία (CHART), στην οποία μια υψηλή δόση της ακτινοθεραπείας δίδεται σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα..[69]. Μετεγχειρητική θωρακική ακτινοθεραπεία γενικά δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται μετά από χειρουργική θεραπευτική πρόθεση για μη μικροκυτταρικό καρκίνωμα των πνευμόνων. Μερικοί ασθενείς με συμμετοχή όζων λεμφαδένων του μεσοθωρακίου Ν2 θα μπορούσαν να επωφεληθούν από την μετεγχειρητική ακτινοθεραπεία.[70] Για δυνητικά ιάσιμες περιπτώσεις μικροκυτταρικού καρκινώματος των πνευμόνων, ακτινοθεραπεία στο στήθος συχνά συνιστάται σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία..[8]
Αν η ανάπτυξη του καρκίνου εμποδίζει ένα μικρό τμήμα του βρόγχου, βραχυθεραπεία (τοπική ακτινοθεραπεία) μπορεί να δοθεί απευθείας στο εσωτερικό των αεραγωγών για να ανοίξει η δίοδος .[71]Σε σύγκριση με την εξωτερική ακτινοθεραπεία, η βραχυθεραπεία επιτρέπει τη μείωση του χρόνου επεξεργασίας και μειωμένη έκθεση σε ακτινοβολία στο προσωπικό της υγειονομικής περίθαλψης.[72] Η προφυλακτική κρανιακή ακτινοβολία (PCI) είναι ένας τύπος της ακτινοθεραπείας στον εγκέφαλο, που χρησιμοποιείται για να μειώσει τον κίνδυνο μετάστασης. Η PCI είναι πιο χρήσιμη σε μικροκυτταρικό καρκίνωμα των πνευμόνων. Σε νόσο περιορισμένου σταδίου, η PCI αυξάνει την τριετή επιβίωση από 15% σε 20%. Σε εκτεταμένη νόσο, ένας χρόνος επιβίωσης αυξάνεται από 13% σε 27%..[73] Πρόσφατες βελτιώσεις στην στόχευση και απεικόνιση έχουν οδηγήσει στην ανάπτυξη της στερεοτακτικής ακτινοβολίας στην αγωγή πρώιμου σταδίου καρκίνου του πνεύμονα. Σε αυτή τη μορφή της ακτινοθεραπείας, υψηλές δόσεις παραδίδονται σε ένα μικρό αριθμό των συνεδριών χρησιμοποιώντας τεχνικές στερεοτακτικής στόχευσης. Η χρήση του είναι κατά κύριο λόγο για ασθενείς που δεν είναι υποψήφιοι για χειρουργική επέμβαση λόγω ιατρικών συνοδών νοσημάτων.[74] Τόσο για τα μη μικροκυτταρικά καρκινώματα όσο και για τα μικροκυτταρικά ασθενείς, μικρότερες δόσεις της ακτινοβολίας προς το θώρακα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον έλεγχο των συμπτωμάτων (παρηγορητική ακτινοθεραπεία).[75]
Xημειοθεραπεία
Η δοσολογία της χημειοθεραπείας εξαρτάται από τον τύπο του όγκου.[8]
ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΦΡΑΚΤΙΚΗ ΠΝΕΥΜΟΝΟΠΑΘΥΕΙΑ (ΧΑΠ)
είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για τα άτομα που έχουν χρόνια βρογχίτιδα, εμφύσημα ή και τα δύο. Είναι χρόνια πάθηση του αναπνευστικού συστήματος. Όταν κάποιος έχει ΧΑΠ εμποδίζεται η εκπνευστική ροή αέρα από τους πνεύμονες. Η συνηθέστερη αιτία που προκαλεί ΧΑΠ είναι το κάπνισμα. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν βήχα και δύσπνοια. Η πιο σημαντική θεραπεία είναι το σταμάτημα του καπνίσματος.
- Ο βήχας είναι συνήθως το πρώτο σύμπτωμα. Τείνει αρχικά να εμφανίζεται σποραδικά αλλά σταδιακά γίνεται πιο επίμονος (χρόνιος). Μπορεί να παρερμηνευτεί ότι ο βήχας ως ‘ο βήχας του καπνιστή’, στα αρχικά στάδια της νόσου.
- Δύσπνοια (δυσκολία στην αναπνοή) και λαχάνιασμα μπορεί να εμφανιστεί αρχικά σε κάποιες συγκεκριμένες δραστηριότητες, για παράδειγμα στο ανέβασμα μίας σκάλας. Τα συμπτώματα αυτά τείνουν να επιδεινώνονται σταδιακά χρόνο με τον χρόνο καθώς συνεχίζεται το κάπνισμα. Η δυσκολία στην αναπνοή μπορεί να επιδεινωθεί αρκετά.
- Βλέννα. Οι αεραγωγοί που έχουν υποστεί φθορά παράγουν πολύ περισσότερη βλέννα απ ότι κανονικά. Με αυτόν τον τρόπο αυξάνεται η ποσότητα της ημερήσιας παραγωγής πτυέλων.
- Αναπνευστικές λοιμώξεις είναι πιο κοινές στην ΧΑΠ. Το λαχάνιασμα, ο βήχας και η δύσπνοια μπορούν να επιδεινωθούν σε κάποια αναπνευστική λοίμωξη. Τα πτύελα έχουν συνήθως κίτρινο ή πράσινο χρώμα.
- ο σταμάτημα του καπνίσματος είναι η πιο σημαντική θεραπεία. Μπορεί να μην χρειάζεται καμία άλλη θεραπεία αν η πάθηση είναι στα αρχικά στάδια και τα συμπτώματα είναι ήπια.Οι θεραπείες δε μπορούν να γιατρέψουν την ΧΑΠ. Η θεραπεία στοχεύει στην υποχώρηση και ανακούφιση των συμπτωμάτων. Επίσης, μερικές θεραπείες μπορούν να αποτρέψουν ορισμένες εξάρσεις των συμπτωμάτων. Ως γενικός κανόνας, μία δοκιμαστική περίοδος 1-3 μηνών για μια θεραπεία μπορεί να δείξει αν αυτή βοηθάει ή όχι. Η θεραπεία μπορεί να συνεχιστεί μετά την δοκιμαστική περίοδο αν βοηθάει ή να διακοπεί να δεν βελτιώνει την κατάσταση των συμπτωμάτων.
- Συσκευές εισπνοής με βραχείας δράσης Βρογχοδιασταλτικά
- Συσκευές εισπνοής με μακράς δράσης βρογχοδιασταλτικά
- Συσκευή εισπνοής με κορτικοστεροειδή
- Ταμπλέτες με βρογχοδιασταλτικά
- Ταμπλέτες με κορτικοστεροειδή
- Βλεννολυτικά φάρμακα
- Συνεχής Οξυγονοθεραπεία
- Χειρουργική μείωση όγκου του πνεύμοναΟκαρκίνος του πνεύμονα ! είναι μια ασθένεια που χαρακτηρίζεται από ανεξέλεγκτη ανάπτυξη των κυττάρων στους ιστούς του πνεύμονα. Εάν δε θεραπευθεί, ο ανεξέλεγκτος πολλαπλασιασμός μπορεί να εξαπλωθεί και πέραν του πνεύμονα με μια διαδικασία που ονομάζεται μετάστασησε κοντινό ιστό και, τελικά, σε άλλα μέρη του σώματος. Οι περισσότεροι καρκίνοι που ξεκινούν στον πνεύμονα, γνωστοί ως πρωτογενείς καρκίνοι του πνεύμονα, είναι καρκινώματα που προέρχονται από επιθηλιακά κύτταρα. Οι κύριοι τύποι καρκίνου του πνεύμονα είναι το καρκίνωμα των μικρών κυττάρων του πνεύμονα (SCLC), που ονομάζεται επίσης καρκίνος κυττάρων βρώμης, και το καρκίνωμα των μη μικρών κυττάρων του πνεύμονα (NSCLC). Η πιο κοινή αιτία του καρκίνου του πνεύμονα είναι η μακροχρόνια έκθεση στον καπνό,[1]η οποία προκαλεί το 80-90% των καρκίνων του πνεύμονα.[2]Οι μη καπνιστές αντιστοιχούν στο 10-15% των περιπτώσεων καρκίνου του πνεύμονα,[3]που συχνά αποδίδεται σε ένα συνδυασμό γενετικών παραγόντων,[4]στο αέρι ο ραδόνιο,[4]στον αμίαντο,[5]την ατμοσφαιρική ρύπανση και το παθητικό κάπνισμα.Τα πιο συχνά συμπτώματα είναι ο βήχας (συμπεριλαμβανομένης της αιμόπτυσης), η απώλεια βάρους και η δυσκολία στην αναπνοή.[2]Ο καρκίνος του πνεύμονα μπορεί να παρατηρηθεί σε ακτινογραφία θώρακος και αξονική τομογραφία(CT scan). Η διάγνωση επιβεβαιώνεται με βιοψία.[8]. Αυτό γίνεται συνήθως με βρογχοσκόπησηή CT-καθοδηγούμενη βιοψία. Η θεραπεία και η πρόγνωση εξαρτώνται από τον ιστολογικό τύπο του καρκίνου, το στάδιο (βαθμό εξάπλωσης), και γενικά την ευημερία του ασθενούς, που μετράται με την κατάσταση απόδοσης. Οι κοινές θεραπείες περιλαμβάνουν χειρουργική επέμβαση,χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία. Το καρκίνωμα NSCLC μερικές φορές αντιμετωπίζεται με χειρουργική επέμβαση, ενώ το SCLC συνήθως ανταποκρίνεται καλύτερα στη χημειοθεραπεία και την ακτινοθεραπεία.[9]Η επιβίωση εξαρτάται από το στάδιο, τη γενική υγεία και άλλους παράγοντες. Συνολικά, το 15% των ανθρώπων στις Ηνωμένες Πολιτείες που διαγιγνώσκεται με καρκίνο του πνεύμονα επιβιώνει για πέντε έτη μετά την διάγνωση.[10]Παγκοσμίως, ο καρκίνος του πνεύμονα είναι η πιο κοινή αιτία καρκίνου που σχετίζεται με το θάνατο σε άνδρες και γυναίκες και είναι υπεύθυνη για 1.380.000 θανάτους ετησίως από το 2008.[11]
- Οι καρκίνοι του πνεύμονα ταξινομούνται σύμφωνα με τον ιστολογικό τύπο.[8]Η ταξινόμηση αυτή έχει σημαντικές συνέπειες στην κλινική διαχείριση και την πρόγνωση της νόσου. Η συντριπτική πλειοψηφία των καρκίνων του πνεύμονα είναι καρκινώματα-κακοήθειες που προκύπτουν από επιθηλιακά κύτταρα. Τα καρκινώματα του πνεύμονα κατηγοριοποιούνται από το μέγεθος και την εμφάνιση των κακοηθών κυττάρων που μπορούν να παρατηρηθούν από παθολογοανατόμο με μικροσκόπηση. Οι δύο ευρείες κατηγορίες είναι το μη-μικροκυτταρικό καρκίνωμα και το μικροκυτταρικό καρκινωμα του πνεύμονα.[12]Μη-μικροκυτταρικό καρκίνωμα του πνεύμονα (NSCLC)
Μικρογραφίαπλακώδους καρκινώματος, που αποτελεί τύπο μη-μικροκυτταρικού καρκινώματος,FNA specimen,Pap stain
Οι τρεις κύριες υποκατηγορίες του NSCLC είναι το αδενοκαρκίνωμα, το καρκίνωμα των πλακωδών κυττάρων του πνεύμονα και των μεγαλοκυττάρων του πνεύμονα.[2] Σχεδόν το 40% των καρκίνων του πνεύμονα είναι το αδενοκαρκίνωμα, που συνήθως προέρχεται από περιφερικούς ιστούς των πνευμόνων .[8]Οι περισσότερες περιπτώσεις του αδενοκαρκινώματος σχετίζονται με το κάπνισμα. Ωστόσο, μεταξύ των ατόμων που έχουν καπνίσει λιγότερα από 100 τσιγάρα στη διάρκεια της ζωής τους («μη καπνιστές») ,[2]το αδενοκαρκίνωμα είναι η πιο κοινή μορφή καρκίνου του πνεύμονα.[13]Ένας τύπος αδενοκαρκινώματος, το βρογχοκυψελιδικό καρκίνωμα, είναι πιο κοινό σε γυναίκες μη καπνίστριες και μπορεί να έχει διαφορετικές αποκρίσεις στη θεραπεία.[13]
Το καρκίνωμα των πλακωδών κυττάρων αποτελεί περίπου το 30% των καρκίνων του πνεύμονα. Συνήθως συμβαίνει κοντά σε μεγάλους αεραγωγούς. Μια κοίλη κοιλότητα που σχετίζεται με νέκρωση βρίσκεται συνήθως στο κέντρο του όγκου .[8]
Περίπου το 9% των καρκίνων του πνεύμονα καρκίνωμα των μεγάλων κυττάρων. Ονομάζεται έτσι επειδή τα καρκινικά κύτταρα είναι μεγάλα, με περίσσεια κυτταροπλάσματος, μεγάλους πυρήνες και εμφανείς πυρηνίσκους.[8]
ΤΟ ΕΝΔΟΓΕΝΕΣ ΑΣΘΜΑ
Σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στο εξωγενές, δεν ανευρίσκεται κανένας παράγοντας που να θεωρείται υπεύθυνος για την πρόκλησή του. Η αιτία του είναι άγνωστη
Οι ασθενείς πρέπει να έχουν μαζί τους ένα ανακουφιστικό φάρμακο, το οποίο δίνει ανακούφιση στους βρόγχους χαλαρώνοντας τους μυς γύρω από τους αεραγωγούς διευκολύνοντας έτσι την αναπνοή.
Αλλά τα φάρμακα αυτά δεν θεραπεύουν την αιτία, που είναι η φλεγμονή των αεραγωγών. Ο γιατρός μπορεί την συστηματική χρήση ενός εισπνεόμενου φαρμάκου που ελέγχει το άσθμα, μειώνοντας τη φλεγμονή στους αεραγωγούς. Η θεραπεία θα πρέπει να χρησιμοποιείται καθημερινά ακόμα και όταν πιστεύουν οι ασθενείς ότι δεν υπάρχει λόγος, ή αισθάνονται καλά, διαφορετικά η φλεγμονή μπορεί να εμφανιστεί ξανά και να υπάρξει κίνδυνος εμφάνισης κρίσης άσθματος
ΤΟ ΕΞΩΓΕΝΕΣ ΑΣΘΜΑ
Εμφανίζεται στην παιδική ηλικία και έχει σαν αιτία εξωγενείς αλλεργιογόνους παράγοντες, όπως η σκόνη, ηγύρη, το τρίχωμα γάτας και τα οικιακά ακάρεα. Ακόμα μπορεί να εμφανιστεί και από τον κρύο αέρα ή τον καπνό του τσιγάρου. Το μεγαλύτερο ποσοστό παιδιών που πάσχουν από το εξωγενές άσθμα θεραπεύονται σταδιακά ή ακόμα και ζουν χωρίς να χρειάζονται ιατρική βοήθεια, απλά αποφεύγοντας το υπεύθυνο αλλεργιογόνο.
ΤΟ ΑΣΘΜΑ
είναι χρόνια πάθηση του αναπνευστικού συστήματος η οποία προκαλεί παροδική στένωση των βρόγχων με αποτέλεσμα να εμφανίζεται δύσπνοια. Η πνευμονική ενδοτικότητα είναι φυσιολογική αν και η φυσιολογική τελική εκπνοή (FRC) μπορεί να είναι πολύ αυξημένη λόγω υπερβολικής στένωσης των αναπνευστικών αεραγωγών. Η στένωση των βρόγχων, που μπορεί να εμφανισθεί μετά από έκθεση σε πολλά και διαφορετικά ερεθίσματα, οφείλεται τόσο σε βρογχόσπασμο (σπασμό των λείων μυών που περιβάλλουν τους βρόγχους), όσο και σε φλεγμονώδη διήθηση του βρογχικού τοιχώματος, με αποτέλεσμα αφενός πάχυνση του τοιχώματος από οίδημα και διήθηση από φλεγμονώδη κύτταρα, και αφετέρου απόφραξη του αυλού από βύσματα βλέννας.Εκδηλώνεται με χρόνια φλεγμονή των αεραγωγών και οξύ βρογχοσπασμό και τα συμπτώματα είναι: ηδύσπνοια, ο βήχαςκαι ο συριγμός. Τα συμπτώματα μπορούν να είναι ήπιας μορφής έως έντονα. Το άσθμα δεν είναι ένα στατικό νόσημα αλλά χαρακτηρίζεται από εξάρσεις και υφέσεις και η βαρύτητά του ποικίλει τόσο στο χρόνο όσο και από ασθενή σε ασθενή. Επίσης ο ασθενής μπορεί να εμφανίσει 1) επιπόλαιες αναπνοές 2) εισολκή 3) ταχύπνοια 4) ξηρό βήχα 5) ρόγχο 6) ανησυχία 7) άγχος 8) δυσκολία στον ύπνο 9) δυσανέξια στην άσκηση. Τα συμπτώματα είναι χειρότερα κατά την διάρκεια της νύχτας. Σημεία απειλητικά για την ζωή είναι η κυάνωση, η εφίδρωση κ.α