Μικροκυτταρικό καρκίνωμα του πνεύμονα (μικροσκοπική όψη πυρήνα από βιοψία)Σε μικροκυτταρικό καρκίνωμα του πνεύμονα(SCLC), τα κύτταρα περιέχουν πυκνούς νευροεκκριτικούς κόκκους (κυστίδια που περιέχουν νευροενδοκρινικές ορμόνες), που συσχετίζουν τον όγκο με ενδοκρινικό / παρανεοπλασματικό σύνδρομο.^[14]Οι περισσότερες περιπτώσεις προκύπτουν στους μεγάλους αεραγωγούς (πρωτογενείς και δευτερογενείς βρόγχοι) ^[10] Αυτοί οι καρκίνοι αναπτύσσονται γρήγορα και εξαπλώνονται νωρίς στην πορεία της νόσου. Εξήντα με εβδομήντα τοις εκατό έχουν μεταστατική ιδιότητα κατά την εξέλιξη. Αυτός ο τύπος καρκίνου του πνεύμονα συνδέεται στενά με το κάπνισμα .^[2]

Άλλα[Επεξεργασία|επεξεργασία κώδικα]Οι τέσσερις κύριοι ιστολογικές τύποι καρκινωμάτων αναγνωρίζονται, αν και ορισμένοι καρκίνοι μπορούν να περιέχουν συνδυασμό των διαφόρων τύπων.^[12]Σπάνιοι τύποι καρκίνου περιλαμβάνουν αδενικούς όγκους, καρκινικούς όγκους και αδιαφοροποίητα καρκινώματα .^[2]

Μετάσταση

Ο πνεύμονας είναι μια κοινή θέση μετάστασης των όγκων από άλλα μέρη του σώματος. Οι δευτεροπαθείς καρκίνοι ταξινομούνται από την περιοχή καταγωγής π.χ., ο καρκίνος του μαστού που έχει εξαπλωθεί στον πνεύμονα ονομάζεται μεταστατικός καρκίνος του μαστού. Οι μεταστάσεις συχνά έχουν μια χαρακτηριστική στρόγγυλη εμφάνιση στην ακτινογραφία θώρακος.^[15]

Οι ίδιοι οι πρωτοπαθείς καρκίνοι των πνευμόνων ευρέως προκαλούν μεταστάσεις στον εγκέφαλο, τα οστά, το συκώτι, και τα επινεφρίδια.^[8]Η ανοσοχρώση της βιοψίας είναι συχνά χρήσιμη για να προσδιοριστεί η αρχική πηγή.^[16]

Σημεία και συμπτώματα

Τα συμπτώματα και σημεία που μπορεί να υποδηλώνουν καρκίνο του πνεύμονα περιλαμβάνουν:^[2]

• βήχα
• απώλεια βάρους
• δύσπνοια(δυσκολία στην αναπνοή)
• πόνος στο στήθος
• αιμόπτυση(βήχας με αίμα)
• πόνος στα οστά
• πυρετός
• κούραση,κόπωση
• απόφραξη άνω κοίλης φλέβας
• δυσφαγία(δυσκολία στην κατάποση)
• συριγμό

Αν ο καρκίνος αναπτύσσεται στους αεραγωγούς, μπορεί να εμποδίσει τη ροή του αέρα, προκαλώντας αναπνευστικά προβλήματα. Η απόφραξη μπορεί να οδηγήσει σε συσσώρευση των εκκρίσεων πίσω από την απόφραξη και να προδιαθέτει πνευμονία.^[2]Ανάλογα με τον τύπο του όγκου, τα λεγόμενα παρανεοπλασματικά φαινόμενα μπορούν αρχικά να προσελκύσουν την προσοχή στην ασθένεια.^[17]Στην περίπτωση του καρκίνου του πνεύμονα, αυτά τα φαινόμενα μπορεί να περιλαμβάνουν το σύνδρομο μυασθένειας Lambert-Eaton(μυϊκή αδυναμία λόγω αυτοαντισωμάτων), την υπερασβεστιαιμία, ή το σύνδρομο ακατάλληλης αντιδιουρητικής ορμόνης(SIADH). Οι όγκοι στην κορυφή του πνεύμονα, γνωστοί ως όγκοι Pancoast, μπορούν να εισβάλλουν στο τοπικό τμήμα του συμπαθητικού νευρικού συστήματος, γεγονός που οδηγεί σε σύνδρομο Horner, καθώς και σε βλάβη στο βραχιόνιο πλέγμα.^[2] Πολλά από τα συμπτώματα του καρκίνου του πνεύμονα (ανορεξία, απώλεια βάρους, πυρετός, κούραση) δεν είναι συγκεκριμένα.^[8]Σε πολλούς ασθενείς, ο καρκίνος έχει ήδη εξαπλωθεί πέρα από την αρχική θέση τη στιγμή που αυτοί εμφανίζουν συμπτώματα και ζητούν ιατρική βοήθεια. Κοινές θέσεις μετάστασηςπεριλαμβάνουν τον εγκέφαλο, τα οστά, τα επινεφρίδια, την ετερόπλευρη θέση (απέναντι) του πνεύμονα, το ήπαρ, το περικάρδιοκαι τους νεφρούς.^[18]Περίπου 10% των ατόμων με καρκίνο του πνεύμονα δεν έχουν συμπτώματα κατά τη διάγνωση. Αυτοί οι καρκίνοι βρίσκονται συμπτωματικά σε ακτινογραφία θώρακα ρουτίνας.^[10]

Αίτια

Ο καρκίνος αναπτύσσεται κατόπιν γενετικής βλάβης στο DNA. Αυτή η γενετική βλάβη επηρεάζει τις κανονικές λειτουργίες του κυττάρου, όπως τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων, τον προγραμματισμένο κυτταρικό θάνατο (απόπτωση) και την επιδιόρθωση του DNA. Καθώς όλο και περισσότερες βλάβες συσσωρεύονται, ο κίνδυνος για καρκίνο αυξάνει.^[19]

Κάπνισμα

ιδιαίτερα των τσιγάρων, είναι μακράν ο κύριος συντελεστής του καρκίνου του πνεύμονα .^[20]Ο καπνός του τσιγάρου περιέχει πάνω από 60 γνωστές καρκινογόνες ουσίες,^[21]συμπεριλαμβανομένων των ραδιοϊσοτόπωναπό τη σειρά διάσπασης του ραδονίου, τη νιτροζαμίνη, και το βενζοπυρένιο. Επιπλέον, η νικοτίνη φαίνεται να καταστέλλει την ανοσολογική απάντηση στις κακοήθεις νεοπλασίες του εκτεθειμένου ιστού.^[22]Στον ανεπτυγμένο κόσμο, το 90% των θανάτων από καρκίνο του πνεύμονα στους άνδρες κατά τη διάρκεια του έτους 2000 αποδόθηκε στο κάπνισμα (70% για τις γυναίκες).^[23]Το κάπνισμα ευθύνεται για το 80-90% των περιπτώσεων καρκίνου του πνεύμονα.

Το παθητικό κάπνισμα

η εισπνοή καπνού από κάπνισμα κάποιου άλλου- είναι μια από τις αιτίες καρκίνου του πνεύμονα σε μη καπνιστές. Ως παθητικός καπνιστής μπορεί να χαρακτηριστεί κάποιος που ζει ή εργάζεται με έναν καπνιστή. Μελέτες από τις ΗΠΑ,την Ευρώπη , το Ηνωμένο Βασίλειο,και την Αυστραλίαέδειξαν σταθερά ένα σημαντικά αυξημένο κίνδυνο μεταξύ εκείνων που εκτίθενται σε παθητικό κάπνισμα.Εκείνοι που ζουν με κάποιον που καπνίζει παρουσιάζουν αύξηση του κινδύνου της τάξης του 20-30%, ενώ εκείνοι που εργάζονται σε περιβάλλον με παθητικό καπνό παρουσιάζουν αύξηση του κινδύνου της τάξης του 16-19% .^[30]Οι έρευνες για τον παράπλευρο καπνό δείχνουν ότι είναι πιο επικίνδυνος από τον άμεσο καπνό.Το παθητικό κάπνισμα προκαλεί περίπου 3.400 θανάτους από καρκίνο του πνεύμονα κάθε χρόνο στις ΗΠΑ.

Ραδόνιο αέριο

Το ραδόνιοείναι ένα άχρωμο και άοσμο αέριο που παράγεται από τη διάσπαση του ραδιενεργού ραδονίου, το οποίο με τη σειρά του είναι προϊόν της διάσπασης του ουρανίου, που βρίσκεται στο φλοιό της γης. Τα προϊόντα αποσύνθεσης της ακτινοβολίας ιονίζουν γενετικό υλικό προκαλώντας μεταλλάξεις που μερικές φορές μετατρέπονται σε καρκινικές. Το ραδόνιο είναι η δεύτερη πιο συχνή αιτία του καρκίνου του πνεύμονα στις ΗΠΑ μετά το κάπνισμα.^[25]Ο κίνδυνος αυξάνεται 8-16% για κάθε αύξηση 100 Bq/ m³στη συγκέντρωση του ραδονίου.^[32]Τα επίπεδα του αερίου ραδονίου διαφέρουν ανάλογα με τον τόπο και τη σύνθεση του υποκείμενου εδάφους και των βράχων. Για παράδειγμα, σε περιοχές όπως η Κορνουάλη στο Ηνωμένο Βασίλειο (η οποία έχει ως υπέδαφος γρανίτη) το ραδόνιο αέριο είναι ένα σημαντικό πρόβλημα και τα κτίρια πρέπει να εξαερίζονται με ανεμιστήρες για να μειώσουν τις συγκεντρώσεις του ραδονίου. Η Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος των Ηνωμένων Πολιτειών εκτιμά ότι ένα στα 15 σπίτια στις ΗΠΑ έχει επίπεδα ραδονίου πάνω από τη συνιστώμενη κατευθυντήρια γραμμή των 4 pCi/L (148 Bq/m³).^[33]

Αμίαντος

Ο αμίαντοςμπορεί να προκαλέσει διάφορες ασθένειες των πνευμόνων, συμπεριλαμβανομένου και του καρκίνου των πνευμόνων. Το κάπνισμα και ο αμίαντος έχουν συνεργειακή επίδραση στον σχηματισμό του καρκίνου των πνευμόνων.[5]Ο αμίαντος μπορεί επίσης να προκαλέσει καρκίνο των πλευρών, αποκαλούμενος ως μεσοθηλίωμα( το οποίο είναι διαφορετικό από τον καρκίνο των πνευμόνων).[34]

Ατμοσφαιρική ρύπανση

Η υπαίθρια ατμοσφαιρική ρύπανση έχει μικρή επίδραση στην αύξηση του κινδύνου για καρκίνο των πνευμόνων.^[4]Μικροσωματίδια και ψεκασμοί θείου, τα οποία μπορούν να εκλύονται από τα καυσαέρια των μέσων μεταφοράς, σχετίζονται με έναν ελαφρώς αυξημένο κίνδυνο.^[4][35]Όσον αφορά το διοξείδιο του αζώτου, μια οριακή αύξηση κατά 10 μέρη στο δισεκατομμύριο αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο των πνευμόνων κατά 14%.^[36]Το 1-2% των περιπτώσεων καρκίνου των πνευμόνων υπολογίζεται ότι οφείλονται στην υπαίθρια ατμοσφαιρική ρύπανση.^[4]

Γενετική

Μερικοί άνθρωποι έχουν γενετική προδιάθεση για καρκίνο των πνευμόνων. Σε συγγενείς ατόμων με καρκίνο των πνευμόνων, ο κίνδυνος αυξάνεται 2,4 φορές. Αυτό είναι πιθανό να οφείλεται σε γενετικούς πολυμορφισμούς.^[37]

Άλλες αιτίες

Πολλές άλλες ουσίες, επαγγέλματα και περιβαλλοντικοί παράγοντες έχουν συνδεθεί με την δημιουργία καρκίνου στους ανθρώπινους ιστούς των πνευμόνων. ΣτηνΛίστα της ταξινόμησης των καρκινογόνων ουσιών^[38]το Διεθνές πρακτορείο έρευνας του καρκίνου των πνευμόνων ισχυρίζεται πως υπάρχουν αρκετές ενδείξεις για την παρουσίαση των παρακάτω ως υπεύθυνων για καρκίνο των πνευμόνων:

• Παραγωγή αλουμινίου
• Αρσενικό και ανόργανες ενώσεις του αρσενικού
• Βηρύλλιο και ενώσεις του βηρυλλίου
• Δις-(χλωρομεθυλ) αιθέρα
• Μεθυλαιθέρα (τεχνικού βαθμού)
• Κάδμιο και ενώσεις καδμίου
• Ενώσεις χρωμίου(IV)
• Άνθρακας (εσωτερικές εκπομπές από την καύση άνθρακα στο σπίτι)
• Καύση (ελλιπής)
• Αεριοποίηση άνθρακα
• Άνθρακας και πίσσα
• Παραγωγή οπτάνθρακα
• Diesel κινητήρας εξάτμισης
• Ακτινοβολία Γάμμα
• Εξόρυξη Αιματίτη (υπογείως)
• Σίδηρος και χάλυβας
• MOPP (βινκριστίνη-πρεδνιζόνη-μουστάρδα αζώτου-μείγμα προκαρβαζίνης)
• Οι ενώσεις νικελίου
• Ζωγραφική
• Πλουτώνιο
• Το ραδόνιο-222 και τα προϊόντα διάσπασής του
• Βιομηχανία παραγωγής καουτσούκ
• Σκόνη πυριτίου (κρυσταλλική)
• Αιθάλη
• Μουστάρδα θείου
• Χ-ακτινοβολία

Παθογένεση

Παρόμοια με πολλές άλλες μορφές καρκίνου, ο καρκίνος του πνεύμονα αρχίζει με ενεργοποίηση των ογκογονιδίων ή αδρανοποίηση των ογκοκατασταλτικών γονιδίων.^[39]Τα ογκογονίδια πιστεύεται ότι κάνουν τους ανθρώπους πιο επιρρεπείς στον καρκίνο. Τα πρωτο-ογκογονίδιαπιστεύεται ότι μετατρέπονται σε ογκογονίδια όταν εκτίθενται σε συγκεκριμένες καρκινογόνες ουσίες.^[40]ΜεταλλάξειςστοΚ-ras πρωτο-ογκογονιδίοείναι υπεύθυνες για το 10-30% των αδενοκαρκινωμάτων του πνεύμονα.^[41][42]Ο υποδοχέας του επιδερμικού αυξητικού παράγοντα (EGFR), ρυθμίζει τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων, την απόπτωση, την αγγειογένεση, και εισβολή όγκου.^[41]Μεταλλάξεις και πολλαπλασιασμός του EGFR είναι κοινά σε μη-μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα και παρέχουν τη βάση για θεραπεία με αναστολείς του EGFR. ΤοHer2/neuεπηρεάζεται λιγότερο συχνά.^[41] Χρωμοσωμικήβλάβη μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια της ετεροζυγωτίας. Αυτό μπορεί να προκαλέσει αδρανοποίηση των ογκοκατασταλτικών γονιδίων. Βλάβη στα χρωμοσώματα 3p, 5q, 13q, και 17ρ είναι ιδιαίτερα συχνή σε καρκίνωμα μικρών κυττάρων του πνεύμονα. Το ογκοκατασταλτικό γονίδιοp53, που βρίσκεται στο χρωμόσωμα 17ρ, επηρεάζεται στο 60-75% των περιπτώσεων.^[43]Άλλα γονίδια που συχνά είναι μεταλλαγμένα ή πολλαπλασιασμένα είναι ταγ-ΜΕΤ,NKX2-1,LKB1,PIK3CA, καιBRAF..^[41]

Διάγνωση

Αξονική τομογραφία που απεικονίζει έναν καρκινικό όγκο στον αριστερό πνεύμονα
Ο καρκίνος του πνεύμονα εμφανίζεται συχνά ως μονήρης πνευμονικός όζος σε μια ακτινογραφία θώρακος. Ωστόσο, η διαφορική διάγνωσηείναι ευρεία. Πολλές άλλες ασθένειες μπορούν επίσης να δώσουν αυτή την εμφάνιση, όπως η φυματίωση, λοιμώξεις από μύκητες, μεταστατικός καρκίνος, ή η πνευμονία. Λιγότερο συχνές αιτίες ενός μονήρους πνευμονικού όζου περιλαμβάνουν αμαρτώματα,βρογχογενείς κύστες,αδενώματα,αρτηριοφλεβική δυσπλασία,πνευμονική κατάσχεση,ρευματοειδή οζίδια,κοκκιωμάτωση Wegener, ήλέμφωμα.^[44]Ο καρκίνος του πνεύμονα μπορεί επίσης να είναι ένα τυχαίο εύρημα, ως μονήρης πνευμονικός όζος σε μια ακτινογραφία θώρακος ή αξονική τομογραφία που λαμβάνονται για άσχετο λόγο.^[45]Η οριστική διάγνωση του καρκίνου του πνεύμονα βασίζεται στην ιστολογική εξέταση του ύποπτου ιστού στο πλαίσιο των κλινικών και ακτινολογικών ευρημάτων.^[2]

Σταδιοποίηση

Η σταδιοποίηση του καρκίνουτου πνεύμονα είναι η αξιολόγηση του βαθμού εξάπλωσης του καρκίνου από την αρχική του προέλευση. Είναι ένας από τους παράγοντες που επηρεάζουν τηνπρόγνωσηκαι πιθανή θεραπεία του καρκίνου του πνεύμονα.^[2] Η αρχική εκτίμηση της σταδιοποίησης του μη-μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα (NSCLC) χρησιμοποιεί την ταξινόμηση ΤΝΜ. Αυτή βασίζεται στο μέγεθος του πρωτογενούς όγκου, την λεμφαδενική διήθηση, και τις μακρινές μεταστάσεις. Μετά από αυτό, χρησιμοποιώντας τους περιγραφείς TNM, μια ομάδα συντίθεται, που κυμαίνεται από τον καρκίνο στα κόπρανα, μέσα από τα στάδια 0, ΙΑ (ένα-Α), IB, IIA, IIB, IIIA, IIIB και IV (τέσσερα). Αυτή η ομάδα σταδιοποίησης βοηθά με την επιλογή της θεραπείας και την εκτίμηση της πρόγνωσης.^[46]Μικροκυτταρικό καρκίνωμα του πνεύμονα (SCLC) έχει παραδοσιακά χαρακτηριστεί ως «περιορισμένο στάδιο» (που περιορίζεται στο μισό του στήθους και στο πλαίσιο ενός ενιαίου ανεκτού τομέα ακτινοθεραπείας) ή «διευρυμένο στάδιο » (πιο διαδεδομένη ασθένεια).^[2]Ωστόσο, η ταξινόμηση και η ομαδοποίηση TNM είναι χρήσιμα στην εκτίμηση της πρόγνωσης..^[2]

Για τόσο το μη μικροκυτταρικό καρκίνωμα των πνευμόνων όσο και το μικροκυτταρικό καρκίνωμα, οι δύο γενικοί τύποι της αξιολόγησης της σταδιοποίησης είναι η κλινική σταδιοποίηση και η χειρουργική σταδιοποίηση. Η κλινική σταδιοποίηση εκτελείται πριν από την επικείμενη χειρουργική επέμβαση. Βασίζεται στα αποτελέσματα των μελετών απεικόνισης (όπως η αξονική τομογραφία και η τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων) και τα αποτελέσματα βιοψίας. Η χειρουργική σταδιοποίηση αξιολογείται είτε ενδο- είτε μετεγχειρητικά, και βασίζεται στα συνδυασμένα αποτελέσματα των χειρουργικών και κλινικών ευρημάτων, συμπεριλαμβανομένης της χειρουργικής δειγματοληψίας των θωρακικών λεμφαδένων.^[8]

Πρόληψη

Η πρόληψη είναι το πιο αποδοτικό μέσο μετριασμού της ανάπτυξης καρκίνου του πνεύμονα. Ενώ στις περισσότερες χώρες, οι βιομηχανικές και οικιακές καρκινογόνες ουσίες έχουν εντοπιστεί και απαγορευθεί, το κάπνισμα εξακολουθεί να είναι διαδεδομένο. Η εξάλειψη του καπνίσματος είναι ένας πρωταρχικός στόχος στην πρόληψη του καρκίνου του πνεύμονα, και η διακοπή του καπνίσματος είναι ένα σημαντικό προληπτικό εργαλείο σε αυτή τη διαδικασία.^[47]

Οι πολιτικές παρεμβάσεις για να μειωθεί το παθητικό κάπνισμα σε δημόσιους χώρους, όπως εστιατόρια και τους χώρους εργασίας έχουν γίνει πιο συχνές σε πολλές δυτικές χώρες.^[48]Το Μπουτάν έχει πλήρη απαγόρευση του καπνίσματος από το 2005.^[49]Η Ινδία εισήγαγε απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους τον Οκτώβριο του 2008.^[50] Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείαςκάλεσε τις κυβερνήσεις να θεσπίσουν πλήρη απαγόρευση της διαφήμισης προϊόντων καπνού για να αποτρέψει τους νέους από το να αρχίσουν να καπνίζουν. Αξιολογούν ότι τέτοιες απαγορεύσεις μείωσαν την κατανάλωση καπνού κατά 16%, όπου ασκήθηκαν.^[51] Η μακροχρόνια χρήση των συμπληρωμάτων βιταμίνης Α^[52][53], βιταμίνης C^[52], βιταμίνης D^[54], ή βιταμίνης Ε^[52]δεν μειώνουν τον κίνδυνο του καρκίνου του πνεύμονα. Ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι οι άνθρωποι που καταναλώνουν υψηλότερο ποσοστό λαχανικών και φρούτων τείνουν να έχουν χαμηλότερο κίνδυνο^[25][55], αλλά αυτό είναι πιθανό να οφείλεται σε σύγχυση. Πιο αυστηρές μελέτες δεν έχουν δείξει μια ξεκάθαρη συσχέτιση.^[55]

Απεικόνιση

Η απεικόνιση αναφέρεται στη χρήση ιατρικών τεστ για την ανίχνευση της νόσου σε ασυμπτωματικά άτομα. Πιθανές δοκιμασίες προσυμπτωματικού ελέγχου για τον καρκίνο του πνεύμονα περιλαμβάνουν κυτταρολογική εξέταση πτυέλων, ακτινογραφία θώρακος(CXR), και αξονική τομογραφία (CT). Τα προγράμματα προληπτικού ελέγχου με τη χρήση CXR ή κυτταρολογικής εξέτασης δεν έχουν δείξει κανένα όφελος.^[56]Απεικόνιση όσων διατρέχουν υψηλό κίνδυνο (δηλαδή, ηλικίας 55 έως 79 που κάπνιζαν περισσότερο από 30 χρόνια ή εκείνων που είχαν στο παρελθόν καρκίνο του πνεύμονα) ετησίως με χαμηλή δόση ακτινοβολίας σε αξονική τομογραφία μπορεί να μειώσει την πιθανότητα θανάτου από καρκίνο του πνεύμονα κατά μία απόλυτη ποσότητα του 0,3% (σχετική ποσότητα κατά 20%).^[57][58]Οι εν δυνάμει κίνδυνοι της απεικόνισης, ωστόσο δεν είναι καλά γνωστοί.^[59]

Θεραπεία Η θεραπεία για τον καρκίνο του πνεύμονα εξαρτάται από το συγκεκριμένο τύπο κυττάρων του καρκίνου, πόσο μακριά έχει εξαπλωθεί, αλλά και τη φυσική κατάσταση του ασθενούς. Κοινές θεραπείες περιλαμβάνουνπαρηγορητική φροντίδα,^[60]χειρουργική επέμβαση,χημειοθεραπείακαιακτινοθεραπεία.^[2] Χειρουργική επέμβαση Δείγμα πνευμονεκτομής που περιλαμβάνει ένα καρκίνωμα πλακωδών κυττάρων του πνεύμονα, που φαίνεται σαν μια φωτεινή περιοχή κοντά στους βρόγχους Εάν οι έρευνες επιβεβαιώνουν μη μικροκυτταρικό καρκίνωμα των πνευμόνων, το στάδιο θα πρέπει να επαναξιολογηθεί για να διαπιστωθεί αν η ασθένεια είναι εντοπισμένη και δεκτική σε χειρουργική επέμβαση ή αν έχει εξαπλωθεί σε σημείο που δεν μπορεί να θεραπευτεί χειρουργικά. Η αξονική τομογραφία και η τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων (PET) χρησιμοποιούνται.^[2]Αν μία μεσοθωράκια συμμετοχή όζων λεμφαδένων είναι ύποπτη, τότε η μεσοθωρακοσκόπησημπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εξετασθούν οι όζοι και να βοηθηθεί η σταδιοποίηση.^[61] Οι εξετάσεις αίματος και ο έλεγχος της πνευμονικής λειτουργίαςείναι επίσης απαραίτητοι για να εκτιμηθεί κατά πόσον ο ασθενής είναι αρκετά καλά ώστε να πραγματοποιηθεί η χειρουργική επέμβαση.^[10]Αν οι δοκιμασίες της πνευμονικής λειτουργίας αποκαλύπτουν χαμηλές αναπνευστικές εφεδρείες, η χειρουργική επέμβαση μπορεί να αντενδείκνυται.^[2] Στις περισσότερες περιπτώσεις πρώιμου σταδίου μη μικροκυτταρικού καρκινώματος των πνευμόνων, η αφαίρεση ενός λοβού του πνεύμονα (λοβεκτομή) είναι η χειρουργική θεραπεία της επιλογής. Σε ασθενείς που είναι ακατάλληλοι για μια πλήρη λοβεκτομή, μία μικρότερη εκτομή όχι του λοβού (σφηνοειδής εκτομή) μπορεί να εκτελεστεί. Ωστόσο, η εκτομή σφήνας έχει έναν υψηλότερο κίνδυνο υποτροπής της νόσου από ό, τι η λοβεκτομή.^[62]Βραχυθεραπείαμε ραδιενεργόιώδιοστο περιθώριο της εκτομής σφήνας μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο υποτροπής.^[63]Σπάνια, αφαίρεση ενός ολόκληρου πνεύμονα (πνευμονεκτομή) εκτελείται.^[62] Θωρακοσκοπική χειρουργική επέμβαση με τη βοήθεια βίντεο καιVATS λοβεκτομήχρησιμοποιούν μια ελάχιστα επεμβατική προσέγγιση για την χειρουργική επέμβαση του καρκίνου του πνεύμονα.^[64]Η VATS λοβεκτομή είναι εξίσου αποτελεσματική σε σύγκριση με τις συμβατικές ανοικτές λοβεκτομές, και με λιγότερη μετεγχειρητική ασθένεια.^[65] Στο μικροκυτταρικό καρκίνωμα των πνευμόνων, χημειοθεραπεία και / ή ακτινοθεραπεία χρησιμοποιείται συνήθως.^[66]Ωστόσο, ο ρόλος της χειρουργικής επέμβασης στο μικροκυτταρικό καρκίνωμα των πνευμόνων επανεξετάζεται. Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να βελτιώσει τα αποτελέσματα, όταν προστεθεί στη χημειοθεραπεία και ακτινοβολία στα αρχικά στάδια του μικροκυτταρικού καρκινώματος των πνευμόνων.^[67]

Ακτινοθεραπεία

Η ακτινοθεραπείαδίνεται συχνά σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία, και μπορεί να χρησιμοποιηθεί με θεραπευτική πρόθεση σε ασθενείς με μη μικροκυτταρικό καρκίνωμα των πνευμόνων που δεν είναι κατάλληλοι για τη χειρουργική .Αυτή η μορφή της ακτινοθεραπείας υψηλής έντασης ονομάζεται ριζική ακτινοθεραπεία.^[68]Η βελτίωση αυτής της τεχνικής είναι συνεχής, υπερκλασματοποιημένα επιταχυνόμενη ακτινοθεραπεία (CHART), στην οποία μια υψηλή δόση της ακτινοθεραπείας δίδεται σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα..^[69]. Μετεγχειρητική θωρακική ακτινοθεραπεία γενικά δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται μετά από χειρουργική θεραπευτική πρόθεση για μη μικροκυτταρικό καρκίνωμα των πνευμόνων. Μερικοί ασθενείς με συμμετοχή όζων λεμφαδένων του μεσοθωρακίου Ν2 θα μπορούσαν να επωφεληθούν από την μετεγχειρητική ακτινοθεραπεία.^[70] Για δυνητικά ιάσιμες περιπτώσεις μικροκυτταρικού καρκινώματος των πνευμόνων, ακτινοθεραπεία στο στήθος συχνά συνιστάται σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία..^[8]

Αν η ανάπτυξη του καρκίνου εμποδίζει ένα μικρό τμήμα του βρόγχου, βραχυθεραπεία (τοπική ακτινοθεραπεία) μπορεί να δοθεί απευθείας στο εσωτερικό των αεραγωγών για να ανοίξει η δίοδος .^[71]Σε σύγκριση με την εξωτερική ακτινοθεραπεία, η βραχυθεραπεία επιτρέπει τη μείωση του χρόνου επεξεργασίας και μειωμένη έκθεση σε ακτινοβολία στο προσωπικό της υγειονομικής περίθαλψης.^[72] Η προφυλακτική κρανιακή ακτινοβολία (PCI) είναι ένας τύπος της ακτινοθεραπείας στον εγκέφαλο, που χρησιμοποιείται για να μειώσει τον κίνδυνο μετάστασης. Η PCI είναι πιο χρήσιμη σε μικροκυτταρικό καρκίνωμα των πνευμόνων. Σε νόσο περιορισμένου σταδίου, η PCI αυξάνει την τριετή επιβίωση από 15% σε 20%. Σε εκτεταμένη νόσο, ένας χρόνος επιβίωσης αυξάνεται από 13% σε 27%..^[73] Πρόσφατες βελτιώσεις στην στόχευση και απεικόνιση έχουν οδηγήσει στην ανάπτυξη της στερεοτακτικής ακτινοβολίας στην αγωγή πρώιμου σταδίου καρκίνου του πνεύμονα. Σε αυτή τη μορφή της ακτινοθεραπείας, υψηλές δόσεις παραδίδονται σε ένα μικρό αριθμό των συνεδριών χρησιμοποιώντας τεχνικές στερεοτακτικής στόχευσης. Η χρήση του είναι κατά κύριο λόγο για ασθενείς που δεν είναι υποψήφιοι για χειρουργική επέμβαση λόγω ιατρικών συνοδών νοσημάτων.^[74] Τόσο για τα μη μικροκυτταρικά καρκινώματα όσο και για τα μικροκυτταρικά ασθενείς, μικρότερες δόσεις της ακτινοβολίας προς το θώρακα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον έλεγχο των συμπτωμάτων (παρηγορητική ακτινοθεραπεία).^[75]

Xημειοθεραπεία

Η δοσολογία της χημειοθεραπείας εξαρτάται από τον τύπο του όγκου.[8]